‘Kijk, daar heb je haar weer. Volgens mij is ze blind.’
Mijn oma wijst naar beneden. Ik kijk door de spijlen van haar balkon. Een jonge vrouw loopt met een strandtas over het gras. Naast haar sjokt een blonde labrador. De lange riem sleept tussen hen in over de grond.
‘Die hond houdt haar zo goed in de gaten. Ze komt hier wel vaker als het mooi weer is. Altijd met die schat erbij.’
De vrouw wandelt naar de beuk in het midden en als ze in de schaduw komt, zet ze haar tas neer. Meteen loopt ze door naar de donkere struiken, tot de lijn strak staat. Ze draait zich om. De labrador toont geen interesse voor het plasplekje en is naast de tas gaan liggen. Na een kort rukje zonder resultaat keert ze terug.
‘Is ze echt blind? Ik kan het me niet voorstellen, ze loopt zo zelfverzekerd.’
‘Juist wel. Kijk dan. Die hond is volledig op haar gefocust. En dat tuigje. Blind zijn betekent niet dat je niks meer kunt.’
‘Ja, dat is zo. Maar toch…’
Beneden ontvouwt de vrouw een deken. De hondenogen volgen haar bewegingen als ze een flesje en wat etenswaar uitstalt. Ze giet water in een bakje en schuift het naar voren. Een trillende neus scant de inhoud. Zelfs haar spetterende vingers kunnen zijn interesse niet wekken. Liggend op haar zij staart ze terug. Dan graait ze in haar tas.
‘Ha. Niet dus.’ Ik slurp voldaan aan mijn hete thee.
‘Wat, niet dus?’
‘Ze is niet blind. Kijk maar. Ze maakt een foto van de hond met haar smartphone.’
‘Oh. Slechtziend misschien?’
‘Welnee. Dat beest is gewoon goed afgericht. Kijk, ze typt zelfs op dat ding.’
‘Een mobieltje voor blinden? Bestaat dat niet?’
De lomige ontspanning van de labrador verdwijnt, de oren spitsen zich. Hij richt zich op en snuift, als een wolf die een prooi ruikt. Hypnotiserend staart hij naar zijn baasje. Ze heeft het niet door, ze kauwt met gesloten ogen op haar boterham. Hij geeft haar een duw in haar rug. Ze schrikt, het brood valt uit haar handen. Haastig gooit ze de spullen van het kleed en gaat liggen. De hond legt zijn hoofd op haar borst. Samen wachten ze af.
Ze maakt een onbeheerste beweging. Het schokken wordt erger. De hond krijgt een klap, maar blijft op zijn post. Waakzaam. Tot ook deze aanval over is.
10 augustus 2016
Gepubliceerd in de bundel ‘Stel je voor dat …’ (Heelnederlandschrijft.nl)