Bertina vertelt hieronder over ‘Muibui’. Dit verhaal is haar bijdrage aan de bundel ‘De Wadden in vogelvlucht’, die op 27 november 2021 werd gepresenteerd.
Onlosmakelijk verbonden
De zee. Meer specifiek: de Waddenzee. Zij zou centraal staan in mijn verhaal. Dat idee kwam al vrij snel in me op, toen ik vernam dat ik mocht meedoen met de schrijfgroep van de derde bundel met Eilandverhalen. Wat zou het opleveren als ik me verplaatste in wat zíj dacht en voelde? Nou, ik heb het geweten, met deze insteek maakte ik het mezelf niet makkelijk. Want waar begint de zee en waar houdt zij op? Ligt ze op haar buik of op haar rug? Waaraan zie je hoe ze zich voelt? Houdt ze van rust of vindt ze het juist heerlijk om tekeer te gaan? Heeft de zee vrienden? Vijanden? Welke relatie heeft zij met de wind, de zon, de maan? En wat vindt ze eigenlijk van ons, de mensen? Die tweevoeters die soms zo respectloos omgaan met de natuur, het grote geheel waar zij onlosmakelijk mee is verbonden? Wat wil ze eigenlijk écht?
Sparrend met Marelle Boersma en mijn schrijfmaatjes vond ik de antwoorden op deze vragen en kreeg mijn verhaal zijn uiteindelijke vorm. Het werd een inspirerende midweek op Texel, te midden van al die verhalenvertellers; luisterend naar elkaars ideeën, lachend, proostend, genietend van de gezamenlijke maaltijden. Dat we met de verkoop van onze bundel ook nog de Stichting Texel Vogeleiland gaan sponsoren maakt het helemaal mooi. De serie Eilandverhalen is nog niet ten einde, daar ben ik zeker van. Want zoveel mensen, zoveel associaties. Het Waddengebied roept veel op. Specifieke beelden, geluiden, geuren, herinneringen. Ik verheug me erop dit allemaal terug te vinden in wat onze groep vanaf die week onlosmakelijk verbindt: onze bundel ‘De Wadden in vogelvlucht’.